Rozdział 1

-Klaudia, mogłabyś zostać po lekcji?- nasz matematyk. Jak zwykle. Jego lekcja nie trwa 45 minut, a 55. Mam ochotę coś odszczeknąć, ale nie chce wyjść na niegrzeczną.
-Masz coraz to większe problemy z matematyką- nawet go nie słucham. Co tydzień mówi mi to samo.
-Cała klasa ma problemy z matematyką- zauważam zgryźliwie i pakuje książki do torby.
-Rozmawiamy o Tobie. Czy ty zamierzasz coś z tym zrobić?
-Um, jasne- odpowiadam i uciekam z klasy. Biegnę tak długo, aż znajduję się poza murami szkoły.
Już tylko miesiąc powtarzam w myślach. Miesiąc tych męczarni, a potem wakacje. Nie interesuje mnie co będzie po nich. Liczy się to że będą, i to już za 30 dni.
Zatrzaskuje za sobą drzwi i już spokojnym krokiem idę w stronę przystanku. Do Kuby. Do Weroniki. Do Magdy. Do Łukasza. Do wszystkich. Z daleka od tego przeklętego miejsca.
Od razu ląduje w ramionach Kuby. Uwielbiam jego ciepło, czułość, delikatność, poczucie bezpieczeństwa które mi zapewnia. Może wyglądamy sztucznie, może jak nastolatki z amerykańskiego filmu, ale zupełnie się tym nie przejmujemy.
-Nareszcie piątek- mruczę do jego koszulki. Śmiejemy się cicho i podchodzimy do autobusu który właśnie podjechał.
-Jedziemy do stajni?- pyta Wera, sadzając się na kolanach Łukasza. Kiwam lekko głową.
-Chce obaczyć co tam u Barona. Myślicie że Aneta też będzie?
-Na pewno.- na twarzy Kuby pojawia się nieprzyjemny dla oka grymas- Z tego co mi wiadomo ma dzisiaj jakieś dzieci na lonże.
Wydajemy stłumione westchnienie. Nie przepadamy za Anetą. Niby dobrze uczy, ale jej metody pozostawiają wiele do życzenia i ciężko czasem zrobić to o co prosi. Sytuacja wygląda inaczej gdy jazdy prowadzi Dorota- właścicielka stajni- ale ona raczej robi to sporadycznie. Nie wiadomo do końca czy z lenistwa czy braku czasu, ale żeby zaciągnąć ją na halę, trzeba się nieźle nagimnastykować.
Autobus podjeżdża na przystanek i wysiadamy. Od razu kierujemy się w stronę żelaznej bramy i przekrzykując się co będziemy robić wpadamy do stajni. Widzę Karolinę, uciekającą szybko z boksu Teardrop. Patrzymy na siebie z Kubą porozumiewawczo i idziemy do siodlarni po sprzęt naszych koni.
-Teren?- pyta i uśmiecha się lekko.
Doskonale wie że mu nie odmówię.

______________________________________________________
Hejka :-)
No więc zauważyłam, że ktoś jednak wszedł na tego bloga więc postanowiłam dodać nową notkę. Witam Nikki i Oligator które skomentowały notkę oraz Koniowatą, która dodała bloga do obserwowanych :) Nie wiem czy ktoś zauważył, ale nie będę prowadziła go sama, ale z Kodeline z czego jestem bardzo zadowolona ^^
To zakończenie takie troche z dupy, ale nie miałam pomysłu, więc zostało tak. Rozdział 2 doda Kodeline. Pytanie brzmi: czy mamy pisać kto pisze? Tzn. Klaudia czy Weronika? Czekam na Wasze odpowiedzi w komentarzach.
O no i dodałyśmy Bohaterów :) Po prawej stronie są strony i poza główną znajdziecie tam też bohaterów, końskich i ludzkich. Serdecznie zapraszamy ;p